رضایت شغلی: رضایت شغلی، نوعی احساس رضایت و رضایت خاطر فرد از شغل خود در سازمان است که با کار مناسب با استعدادها، میزان موفقیت در شغل، تآمین نیازهای منطقی، شکوفایی استعدادها، پیشرفت شغلی، تجربه های موفق و جو سازمانی ارتباط دارد (میرکمالی، ۱۳۸۶). تلاش کلاسیک‌ها برای تعریف رضایت شغلی در سال ۱۹۳۵ توسط رابرت هوک انجام شد وی رضایت شغلی را به عنوان ترکیبی از موارد روان‌شناختی، فیزیولوژی و محیطی تعریف کرد که باعث می‌شوند شخص از شغل خود اظهار رضایت نماید (جنکینس و توملینسون، ۲۰۱۲). در واقع رضایت شغلی به مفهوم کسب لذت روحی ناشی از ارضای نیازها، تمایلات و امیدهای فرد از کار خود است. رضایت شغلی، طرز نگرش فرد نسبت به کار خویش نیز تعریف شده است (دوولر، ۲۰۱۳). رضایت شغلی ممکن است به عنوان حوزه‌ای تعریف شود که پرسنل در آن احساس مثبت یا مطلوب در مورد کار و محیطِ کاری دارند (دینهام و اسکات، ۲۰۱۲). برعکس، اشاره به احساسِ نامطلوب یا منفی نسبت به کار ممکن است نارضایتی شغلی تعریف شود (شریدر و همکاران، ۲۰۰۶).
به منظور بررسی رضایت شغلی می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۳۴ گویه و شش بعد پرداخت، استقلال کاری، تعامل، شان و مقام شغلی، وظایف شغلی، سیاست های سازمان می‌باشد که از پژوهش معتبر استمپس و پدیمونت (۱۹۸۶) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۲ مورد تأیید قرار گرفته است.
