رضایت شغلی: اسپکتور (۱۹۹۷) رضایت شغلی را به عنوان یک متغیر نگرشی که نشان دهنده علاقه مردم (رضایت) و یا عدم علاقه مردم (نارضایتی) به شغلشان می‌باشد، تعریف نموده است. تلاش کلاسیک‌ها برای تعریف رضایت شغلی در سال ۱۹۳۵ توسط رابرت هوک انجام شد وی رضایت شغلی را به عنوان ترکیبی از موارد روان-شناختی، فیزیولوژی و محیطی تعریف کرد که باعث می‌شوند شخص از شغل خود اظهار رضایت نماید. در واقع رضایت شغلی به مفهوم کسب لذت روحی ناشی از ارضای نیازها، تمایلات و امیدهای فرد از کار خود است. رضایت شغلی، طرز نگرش فرد نسبت به کار خویش نیز تعریف شده است. رضایت شغلی ممکن است به عنوان حوزه‌ای تعریف شود که پرسنل در آن احساس مثبت یا مطلوب در مورد کار و محیطِ کاری دارند. برعکس، اشاره به احساسِ نامطلوب یا منفی نسبت به کار ممکن است نارضایتی شغلی تعریف شود.
به منظور سنجش رضایت شغلی می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۳ گویه می‌باشد که از پژوهش معتبر راخمن (۲۰۱۰) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۱ مورد تأیید قرار گرفته است.
