رضایت شغلی: اسپکتور (۱۹۹۷) رضایت شغلی را به عنوان یک متغیر نگرشی که نشان دهنده علاقه مردم (رضایت) و یا عدم علاقه مردم (نارضایتی) به شغلشان می‌باشد، تعریف نموده است (کورتس و همکاران، ۲۰۱۰). تلاش کلاسیک‌ها برای تعریف رضایت شغلی در سال ۱۹۳۵ توسط رابرت هوک انجام شد وی رضایت شغلی را به عنوان ترکیبی از موارد روان-شناختی، فیزیولوژی و محیطی تعریف کرد که باعث می‌شوند شخص از شغل خود اظهار رضایت نماید (جنکینس و توملینسون، ۲۰۱۲). در واقع رضایت شغلی به مفهوم کسب لذت روحی ناشی از ارضای نیازها، تمایلات و امیدهای فرد از کار خود است. رضایت شغلی، طرز نگرش فرد نسبت به کار خویش نیز تعریف شده است (دوولر، ۲۰۱۳). رضایت شغلی ممکن است به عنوان حوزه‌ای تعریف شود که پرسنل در آن احساس مثبت یا مطلوب در مورد کار و محیطِ کاری دارند (دینهام و اسکات، ۲۰۱۲). برعکس، اشاره به احساسِ نامطلوب یا منفی نسبت به کار ممکن است نارضایتی شغلی تعریف شود (اشنایدر و آلدرفر، ۲۰۰۹).
به منظور بررسی رضایت شغلی می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۱۵ گویه و دو بعد رضایت شغلی درونی و رضایت شغلی بیرونی می‌باشد که از پژوهش معتبر زاپاتیس و همکاران (۲۰۱۴) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۳ مورد تأیید قرار گرفته است.
