رفتارهای خودجوش سازمانی، رفتاری فردی و داوطلبانه بوده که مستقیما به وسیله سیستم های رسمی پاداش در سازمان طراحی نشده است، اما با این وجود باعث ارتقای اثربخشی و کارایی عملکرد سازمان می شود؛ بولینو و ترنلی (۲۰۰۲) رفتار خودجوش را رفتاری دانسته اند که کارکنان، خارج از مسئولیت ها و وظایف تعریف شده آن را انجام می دهند و به همکاران خود کمک می کنند.
به منظور سنجش و ارزیابی رفتارهای خودجوش سازمانی می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۴ گویه می‌باشد که از پژوهش معتبر ساچوریدی و نیکاندرو (۲۰۱۶) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۷ مورد تأیید قرار گرفته است.
