رفتار سازمانی مثبت حوزه ای جدیدی در رفتار سازمانی است. که زمینه مساعد جهت پیوند روان شناسی مثبت و رفتار سازمانی را فراهم آورده است. گرچه تاکنون تعریف روشنی از رفتار سازمانی مثبت ارائه نشده است، با این حال این واژه کاربرد گسترده ای در ادبیات موضوع یافته است. رفتارهای سازمانی مثبت چنین تعریف می شود؛ مطالعه توانمندی های مثبت روانشناختی و نقاط قوت منابع انسانی که قابل توسعه و اندازه گیری باشند و بتوان برای بهبود عملکرد کارکنان آنها را به صورت اثر بخش مدیریت کرد. لوتانز (۲۰۰۲) این مفهوم را با هدف افزایش آگاهی از جنبه های مثبت رفتارهای انسان با تکیه بر مبانی روانشناسی مثبت در تقابل با جنبه های منفی رفتار فرد معرفی کرد. این بعد از رفتار سازمانی، مدیران را متوجه توانایی های افراد و پرهیز از ضعف ها نمود و بر خلاف کارهای خلقی و نگرش خصیصه گونه، شخصیت و متغیر های انگیزشی که سالیان سال مورد توجه پژوهش های روان شناختی و رفتار سازمانی بود، مفاهیم رفتاری مثبت گونه توانست از طریق آموزش ها و فعالیت های بالنده ترویج یابد. بیشترین حیطه تمرکز رفتارهای مثبت سازمانی بر جنبه فردی می باشد و ظرفیت‌های شناخته شده ای که تا حد زیادی ملاک‌های آن را برآورده می‌کنند، عبارتند از خودکارآمدی، امیدواری، خوش‌بینی و انعطاف پذیری.
به منظور سنجش و ارزیابی رفتارهای مثبت سازمانی می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۲۴ گویه و ابعاد چهار مولفه خودکارآمدی، امیدواری، خوش‌بینی و انعطاف پذیری می‌باشد که از پژوهش معتبر لوتانز و یوسف (۲۰۰۷) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۵ مورد تأیید قرار گرفته است.
