رفتار اخلاقی: رفتار اخلاقی، یک مسئله عمومی است. سازمان ها به دنبال کارکنان درستکار هستند و در اخلاق و مسئولیت پذیری اجتماعی مورد قضاوت قرار می گیرند. او رفتار اخلاقی را اصولی میداند که در سراسر دنیا ایجاد شده و مسئله ای است که، از زمانی به زمان دیگر تغییر شکل پیدا می کند (دشپاند و جوزوف، ۲۰۰۹). اخلاق از نظر لغوی جمع خَلق یا خُلق است که در قرآن هم آمده است. واژه خُلق چنان که لغت‌نامه‌ها آورده‌اند، عبارت است از: عادت، رویه، سجیه و امثال آن. وقتی می‌گوئیم: «خُلق من است»؛ یعنی عادت کرده‌ام، روش من این است.برای اخلاق دو کاربرد متمایز وجود دارد. گاهی اخلاق به معنای خلق و خوی، رفتار عادت شده مزاج به کار می‌رود، لیکن معنای دیگر این واژه‌ها دانشی است که از حسن و قبح و خوبی و بدی رفتار صحبت می‌کند (حسینی، ۱۳۹۲). اخلاق کار از دیدگاه افراد مختلف معانی گوناگونی دارد، اما عموماً آن را شناخت درست از نادرست در محیط کار و آن‌گاه انجام درست وترک نادرست می‌دانند. اخلاقیات ارتباط نزدیک و تنگاتنگی با ارزشها دارند و به عنوان ابزاری نگریسته می‌شوند که ارزش‌ها را به عمل تبدیل می‌کنند (دفت،۱۳۸۸).

به منظور سنجش و ارزیابی رفتار اخلاقی کار می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۴ گویه می‌باشد که از پژوهش معتبر دشپاند و جوزف (۲۰۰۹) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۴ مورد تأیید قرار گرفته است.