رفتار نوآورانه: رفتار نوآورانه شامل سه وظیفه ی رفتاری مرتبط با هم است که بر طبق گفته ی اسکات و بروس (۱۹۹۴) ترتیب خاصی ندارند و ممکن است به صورت جداگانه بکار گرفته شوند این سه وظیفه ی رفتاری عبارتند از تولید ایده، ارتقاء ایده و بکارگیری ایده در عمل.
- تولید ایده: نوآوری فردی با تولید ایده های بدیع و سودمند در حیطه های مختلف شروع می شود. تولید ایده به معنای ایجاد ایده های جدید از هر نوعی که برای عملکرد سازمان سودمند باشد. ایده های جدید در یک بافت سازمانی، از مشکلات کاری سرچشمه می گیرند، تشخیص مشکل برای تولید ایده ضروری است، و این امر وظیفه ای جداگانه برای رفتار نوآورانه محسوب نمی شود.
- پشتیبانی و ارتقاء ایده: ارتقاء ایده به معنای زمانی است که کارمند پس از تولید ایده ی خود به کار روی آن می پردازد. فرد کارمند نیاز به یک مبنا و شالوده دارد تا بتواند بر روی ایده سرمایه گذاری کند و این کار هم نیازمند یافتن اسپانسرها و شریکایی با نفوذ و قدرت لازم است.
- بکارگیری ایده در عمل: فرآیند نوآوری با بکارگیری ایده ی اولیه کامل می شود. این وظیفه به معنای تولید یک نمونه یا مدل از نوآوری است که قابل لمس یا تجربه باشد، تا بتوان آن را منتشر کرد، تولید عمده کرد، کاربردی سازی کرد یا متداول کرد.
به منظور سنجش رفتار نوآورانه می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۶ گویه و سه بعد تولید ایده، ترویج ایده و پیاده سازی ایده می‌باشد که از پژوهش معتبر اسکات و بروس (۱۹۹۴) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۶ مورد تأیید قرار گرفته است.
