رقابت پذیری: در سطح بنگاه پورتر معتقد توان رقابتی عبارت است از میزان ارزش بیشتری که یک شرکت قادر است نسبت به رقبا ایجاد نماید. همچنین در سطح بنگاه عامل رهبری هزینه، کیفیت محصول، انعطاف پذیری فرایند، خدمات پس از فروش وخدمات به مشتری را به عنوان مشخصه‌های توان رقابتی شرکت‌ها نام برده است. پژوهشگران توان رقابتی را معادل قابلیت یک بنگاه برای فروش سود آور محصولاتش می‌دانند (حسینی واقبال پور، ۱۳۹۱).
رقابت پذیری شرکت: به منزله فرآیندی است که افراد، منابع، تصمیمات و اقبال خوش را شامل می‌شود. اسکات، رقابت پذیری را به عنوان توانایی افزایش درآمدها با سرعتی برابر و ایجاد سرمایه‌های ضروری جهت رویارویی با آن‌ها در آینده تعریف می‌کند. پیس و استفان، بیان کردند رقابت پذیری به معنی توانایی سازمان در جهت ماندگاری در کسب و کار و محافظت از سرمایه‌های سازمان، به دست آوردن بازگشت سرمایه و تضمین شغل‌ها در آینده می‌باشد (گوران و همکاران، ۲۰۱۱). متغیر رقابت پذیری قابلیت هایی مانند کیفیت، تحویل، انعطاف پذیری و هزینه سهم بسزایی در عملکرد تجاری شرکت دارند که شرکت‌ها بوسیله این مؤلفه‌ها می‌توانند به یک عملکرد مناسب بازار دست یابند (اوزدمیر و اصلان، ۲۰۱۱).
به منظور بررسی رقابت پذیری می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۱۱ گویه و چهار بعد کیفیت، تحویل و رسیدگی، انعطاف پذیری و هزینه می‌باشد که از پژوهش معتبر اوزدمیر و اصلان (۲۰۱۱) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۲ مورد تأیید قرار گرفته است.
