طی سالهای اخیر بسیاری از صاحب نظران و محققان به رفتارهای نامطلوب مدیران، سرپرستان و رهبران در سازمانها توجه نشان داده اند. یکی از پدیده هایی که به طور جدی در این سالها مورد توجه قرار گرفته، سرپرستی سو ء استفادهگرانه است. از لحاظ تعریف این شکل از سرپرستی، نمایش رفتارهای کلامی و غیر کلامی خشونت آمیز توسط سرپرستان با کارکنان بدون تماس فیزیکی محسوب می شود.
بارزترین شاخص گزارش شده برای سرپرستی سوء استفاده گرانه، تخطی از استانداردهای رفتار بین فردی احترام آمیز توسط سرپرستان در تعامل و رابطه با کارکنان است. رهبران سوء استفاده گر به شدت خودکارآمدی شغلی کارکنان در مواجهه با وظایف محوله تحت تأثیر قرار می دهند. آنها ممکن است که از طریق فضاسازی های مسموم روانی و اجتماعی در محیط های کار، اثرات فراگیری بر احساس افراد نسبت به خود در محیط کار و فراتر از آن در خارج از محیط کار داشته باشند.
به منظور بررسی رهبری سوء استفاده گرانه یا سرپرستی سوء استفاده گرانه می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۱۱ گویه می‌باشد که از پژوهش هریس و همکاران (۲۰۰۷) استخراج شده‌اند و روایی و پایایی آن در مطالعه ای در سال ۱۳۹۰ مورد تأیید قرار گرفته است.
