نیرومندی من: در رابطه با نظریه رشد «من»، سازه توانمندی «من» مورد توجه زیادی قرار گرفته است مارکستورم و همکاران، ۱۹۹۸). نیرومندی من (فضیلت من، نیرومندی ارثی، نیرومندی حیاتی، نیرومندی پایه) هسته مفاهیم سازگاری و بهزیستی روانی اجتماعی در نظریه اریکسون است (مارکستروم و مارشال ، ۲۰۰۷). بر پایه نظریه رشد روانی اجتماعی اریکسون (۱۹۶۴)، هشت نیرومندی «من» مطرح شده است که بدان وسیله هر فرد می تواند به طور موفقیت آمیزی هر یک از مراحل هشت گانه روانی اجتماعی اریکسون را حل نماید (مارکستورم و همکاران، ۱۹۹۷). نیرومندی «من» خصوصیاتی درونی و ذاتی است که نمایانگر سلامت روانشناختی، بهزیستی فردی و نبود آسیب شناسی روانی در طول عمر می باشد. بر این اساس اعتقاد بر این است که نیرومندی های هشت گانه «من»، از زمان تولد (برای مثال، نیرومندی من امیدواری در طی اولین مرحله روانی اجتماعی اعتماد در برابر عدم اعتماد و در دوران شیرخوارگی بوجود می آید) تا اواخر بزرگسالی (برای مثال، توانمندی معرفت در طی مرحله انتهایی رشد روانی اجتماعی یکپارچگی در برابر یاس و نا امیدی) به وجود می آید. زمانی که افراد به طور موفقیت – آمیزی تعارض های روانی اجتماعی هر مرحله را حل می کنند، به همان نسبت نیرومندی من ظاهر می شود و تمام توانمندی های ایگوی قبلی تغییر می یابند و با رشد شخصیتی فرد مطابق می شود. بدین ترتیب، حل موفقیت آمیز بحران های روانی اجتماعی قبلی و ظهور توانمندی های «من» مرتبط با آن، موجب برتری و غلبه نیرومندی «من» مرحله اخیر می شود (مارکستورم و مارشال، ۲۰۰۷). نظریه اریکسون (۱۹۶۴) بر این اساس قرار گرفته است که هر چند که هر هشت نیرومندی «من» از تولد حاصل می شوند، رشد توانمندی های «من» به همان اندازه که به عوامل بین فردی وابسته میباشد (برای مثال، رشد جسمانی، شناختی و عاطفی) به تعامل بین فرد و محیط اجتماعی در طی مراحل مختلف زندگی نیز وابسته است. مارکستورم و همکاران (۱۹۹۷) روابط ضروری میان فرد، رشد نیرومندی من، و عوامل اجتماعی را به طور مختصر بیان نمود. به بیان دیگر، اجتماع بایستی عناصر لازم برای اینکه توانمندی های من از آن مشتق شود را فراهم نماید، دو فرض اساسی نظریه اریکسون یعنی سلسله مراتبی بودن مراحل و اصل اپی ژنتیک در بررسی نیرومندی من نیز باید مدنظر قرار گیرند. بر اساس اصل اول، حل موفقیت آمیز بحران های روانی اجتماعی و بر اساس اصل دوم، تفوق نیرومندی امن، مربوط به هر مرحله باید پیش بینی کننده موفقیت های روانی اجتماعی بعدی باشد. علاوه بر این بر اساس رویانشناسی مربوط به اصل اپی ژنتیک، همه نیرومندی های امن به شکلی در سرتاسر فراخنای زندگی فرد وجود دارند که هر یک در زمان خاص خود تفوق و برتری یافته و نمایان می شوند (مارکستروم و مارشال، ۲۰۰۷).

هر نیرومندی من، با تفوق یافتن در زمان خاص خود دارای معنایی جدید برای نیرومندی های امن قبلی و بعدی خواهد بود. برای مثال امید در دوران کودکی توانایی نوجوان برای امید به ایده آل هایی که به آنها وفادار باشد را فراهم می کند. علاوه بر این، حضور امید، اشکال دیگر تعهد در رابطه با تیرومندی های امن، دوران بزرگسالی یعنی عشق و مراقبت را تسهیل می کند (همان منبع). بر اساس نظریه اریکسون (۱۹۶۴، ۱۹۶۸)، مارکستورم و دیگران (۱۹۹۷) رشد زمانی هشت نیرومندی من را به شرح زیر ترسیم نمودند: امید، اراده، هدف، شایستگی، وفاداری، عشق، مراقبت و خردمندی، همچنین هر یک از این توانمندی های امن با قطب های مخالفشان در ارتباط می باشند (یعنی تمایل مخالفی که موجب می شود تا حل هر یک از بحران های روانی اجتماعی به تأخیر افتد). با توجه به نوشته های اجتماعی اریکسون، نیرومندی من عبارت است از نتایج مراحل روانی مثبت و ارائه شواهد بلوغ روانی اجتماعی و رفاه، و همچنین عدم وجود آسیب شناسی روانی (مارکستروم و مارشال، ۲۰۰۷).

مطالعات اندکی درباره سنجش نیرومندی من در ادبیات پژوهشی وجود دارد. در این راستا پرسشنامه روانی اجتماعی نیرومندی من که از ۸ زیر مقیاس تشکیل شده است، توسط (مارکستروم و همکاران، ۱۹۹۷) ارائه شد. هر زیر مقیاس PIES شاخصی از حل تعارض مرحله روانی اجتماعی مربوط به خود است. به طور کلی این مقیاس برای اندازه گیری ساز گاری روانی اجتماعی مورد استفاده قرار می گیرد (مارکستروم و مارشال، ۲۰۰۷)، این پرسشنامه بر اساس تحلیل دقیق نوشته های اریکسون برای ارزیابی نیرومندی من ساخته شد. هر زیر مقیاس PIES شاخصی از حل تعارض مرحله روانی اجتماعی مربوط به خود است. به طور کلی این مقیاس به عنوان مقیاسی از رسش و سازگاری روانی اجتماعی مورد استفاده قرار می گیرد (مارکستروم و مارشال، ۲۰۰۷). نسخه کوتاه این پرسشنامه دارای ۳۲ گویه و ابعاد امید، اراده، هدف، شایستگی، وفاداری، عشق، مراقبت و خردمندی است. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۵ مورد تأیید قرار گرفته است.