زنجیره تامین پایدار: کلیه عناصری است که در تهیه و تدارک یک کالا یا خدمت با یکدیگر همکاری می کنند. در این تحقیق، زنجیره تامین از تامین کننده تا تولید کننده مدنظر قرار گرفته است. علاوه بر این مدیریت زنجیره تأمین، مدیریت شبکه‌ای از کسب و کارهای به هم پیوسته می‌داند که در تدارک نهایی کالاها و خدمات مورد نیاز مشتریان نهایی مشارکت دارند. زنجیره تأمین عبارت است از اولاً فرآیندهایی که از ابتدای مواد اولیه تا انتهای مصرف نهایی کالای تمام شده، مشتری را به عرضه‌کنندگان متصل می‌کنند و ثانیاً مجموعه وظایفی در درون و بیرون سازمان که زنجیره ارزش را جهت ایجاد محصولات و ارائه خدمات به مشتری فعال می‌نماید. توجه فزاینده به مدیریت زنجیره تأمین در دهه ۱۹۹۰ شروع شد در حالی که این مفهوم در دهه ۱۹۸۰ مطرح شده بود. مدیریت زنجیره تأمین در برگیرنده برنامه‌ریزی و مدیریت تمامی فعالیت‌های مرتبط با منبع یابی، تدارکات، تبدیل و مدیریت لجستیک می‌باشد. زنجیره تامین پایدار به معنای دوام و بقای سازمان است. این مورد از طریق عملکرد مناسب در ابعاد اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی حاصل میگردد.
به منظور بررسی زنجیره تامین پایدار می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۲۴ گویه می‌باشد که از پژوهش معتبر مزروعی (۱۳۹۴) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه مورد تأیید قرار گرفته است.
