سبک های فرزند پروری: عبارت است از رفتارها، شیوه ها و نگرش‌های والدین که در تربیت فرزندان خود به کار می‌برند و مواردی مانند فرزندپروری مثبت، کنترل و نظارت والدین بر رفتار فرزندان، تنبیه آنها، میزان مشارکت پدر در تربیت را شامل می‌شود. سبک فرزندپروری عبارت است از مجموعه­ای از رفتارهایی که تعیین کننده ارتباط والد-فرزند در طیف وسیعی از موقعیت هاست. ارتباط والدین از جمله موارد مهمی است که سالها نظر صاحب نظران و متخصصان تعلیم و تربیت را به خود جلب کرده است. خانواده نخستین پایگاهی است که پیوند بین کودک و محیط اطراف او را به وجود می‌آورد. کودک در خانواده پندارهای اولیه را درباره‌ی جهان فرا می‌گیرد، از لحاظ جسمی و ذهنی رشد می‌یابد، شیوه‌های سخن گفتن را می‌آموزد، هنجارهای اساسی رفتار را یاد می‌گیرد و سرانجام نگرش‌ها، اخلاق و روحیاتش شکل می‌گیرد و به عبارتی اجتماعی می‌شود.

به منظور سنجش و ارزیابی سبک فرزندپروری والدین می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۳۲ گویه و سه سبک مقتدر (پیوند گرم و حمایتی، استدلال / القا و استقلال)، سبک مستبد (اجباری بدنی، خشونت کلامی و غیر استدلالی/ تنبیهی) و سبک سهل گیر (دارای یک بعد یعنی بعد سهل‌گیری است) می‌باشد که از پژوهش معتبر رابینسون و همکاران (۲۰۰۱) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه در دو مطالعه در سال های ۱۳۸۳ و ۱۳۹۲ مورد تأیید قرار گرفته است.