برند یک ابزار مهم رابطه ای در مجموعه مدیریت ارتباط مشتری شرکت است. استیگلر (۱۹۶۱) و استیگلیتز (۱۹۸۷) در تحقیقات خود در مورد محصولات نشان دادند که برند به دو دلیل برای مصرف کنندگان باارزش اند: ۱- به این دلیل که آنها ریسک ادراک شده مصرف را کاهش می دهند و ۲- به این دلیل که آنها در هزینه های تصمیم گیری صرفه جویی می کنند. برندها، علائم معتبری می باشند (به عبارت دیگر، باورپذیر و قابل اطمینان): آنها موجب می شوند تا شرکتها در مورد محصولات و خدمات خود صادق بوده و شکایاتی که از آنها شده را رسیدگی نمایند. اعتبار بطور گسترده به عنوان باور پذیری اهداف و تمایلات یک موجودیت مستقل در یک زمان خاص تعریف شده است.
به منظور بررسی اعتبار برند می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۹ گویه می‌باشد که از پژوهش های سویینی و سوایت (۲۰۰۸) و بیک و همکاران (۲۰۱۰) استخراج شده‌اند.
