اعتماد ادراک از اطمینان در مبادله، قابلیت اتکا بودن و درستی شریک تعریف شده است و اساس تعهد رابطه ای می باشد. زمانی اعتماد حاصل می شود که یک طرف به درستی طرف دیگر اطمینان داشته باشد. اطمینان این باور را ایجاد می کند که طرف مقابل، معتمد و مطمئن است و منجر به همکاری مستحکم، صادقانه، منصفانه و مفید خواهد شد. هنگامی که مشکلات غیرقابل انتظاری درمورد محصول پیش می آید، قابلیت اعتماد برند عامل نگهدارنده مطمئنی برای مشتری است به صورتی که باعث می شود محصول یا خدمت توسعه پیدا کند، فروخته و تبلیغ شود.
به منظور سنجش اعتماد به برند می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۸ گویه می‌باشد که از پژوهش های هریس و گودی (۲۰۰۴)، آیدین و اوزر (۲۰۰۵)، لی و بک (۲۰۰۸)، چو و شیوه (۲۰۰۹)، لیائو و وو (۲۰۰۹) و چیو و همکاران (۲۰۱۰) استخراج شده‌اند و روایی و پایایی آن در مطالعه ای در سال ۱۳۹۲ مورد تأیید قرار گرفته است.
