سکوت سازمانی: پیندر و هارلوس (۲۰۰۱) سکوت سازمانی را بهعنوان امتناع کارکنان از بیان ارزیابی رفتاری، شناختی، عاطفی خود در موقعیت های سازمانی تعریف شده است. پیندر و هارلوس سکوت سازمانی را یک عمل آگاهانه، عمدی و هدفمند و آشکار میدانند. مایکل کنول و رولف ون دیک با استناد به اظهارات مفهومی پیتر و هارلوس (۲۰۰۰) و ون داین و سایرین (۲۰۰۳) و مطالعات صورت گرفته توسط میلیکن و سایرین (۲۰۰۱) چهار نوع سکوت سازمانی (سکوت مطیع، تدافعی، فرصت طلبانه، نوع دوستانه) را شناسایی نموده اند.
به منظور سنجش سکوت سازمانی می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۱۲ گویه و ابعاد سکوت مطیع، سکوت تدافعی، سکوت نوع دوستانه و سکوت فرصت طلبانه می‌باشد که از پژوهش معتبر حاتمی (۱۳۹۵) و بر اساس پرسشنامه های سکوت سازمانی نول و وندیک (۲۰۱۳) و داین و همکاران (۲۰۰۳) طراحی شده است، روایی و پایایی این پرسشنامه تأیید شده است.
