در ابتدا سکوت، برخورد انفعالی در برابر موقعیت های ناخوشایند، پذیرش منفعلانه شرایط موجود، یا تسلیم شدن در برابر شرایط در نظر گرفته می‌شد؛ اما در آثار اخیر پدیده سکوت از دیدگاه‌های مختلفی بررسی شده است. موریسون و میلیکن (۲۰۰۰)، پدیده سکوت را در سطح سازمانی بررسی کرده و از اصطلاح “سکوت سازمانی” استفاده کردند. طبق اظهارات آنها سکوت سازمانی زمانی رخ می‌دهد که کارکنان به‌صورت عمدی از بروز دانش و ایده‌های خود در مورد مسائل سازمانی سر باز میزنند.
به منظور سنجش سکوت سازمانی می توان از پرسشنامه سکوت سازمانی نول و ون دیک (۲۰۱۳) استفاده کرد. این پرسشنامه شامل ۲۰ گویه و چهار بعد سکوت تدافعی، سکوت نوع‌دوستانه، سکوت فرصت‌طلبانه و سکوت مطیع می باشد. روایی و پایایی این پرسشنامه در پژوهشی در سال ۱۳۹۵ مورد تأیید قرار گرفته است.
