سنجیدن توان گرایش روان نژندی یا روان رنجورخویی به دلیل نقش های فشارآور در تعیین الگوی سازگاری عمومی یک فرد یا سلامت روانی او نقش بسزایی دارد، البته اگر بتوان چنین مطلبی را بیان کرد. در جامعه ما، تا زمانیکه رفتارهای نابهنجار کوچک قابل تحمل باشند نادیده گرفته می شوند و می توان آن را به دلیل آنی بودن یا به دلیلی که متضمن چیزی به استثناء شرایط درونی شخص باشد توجیه کرد. در واقع اوضاع و شرایط اجتماعی ما، تمایل بی موردمان به نپذیرفتن واقعیت هایی که مخالف باورهای ما هستند، هنوز هم اکثریت زیادی از مردم را وادار می کند تا اختلالات رفتاری را آنچنانکه اختلالات جسمانی را به طور طبیعی می پذیرند قبول نکنند، به این دلیل تصور می شد ابزار اندازه گیری برای روان رنجور خویی که مستقیماً به هیچ رفتار نابهنجاری اشاره نکند و بتواند بادامنه وسیعی توسط اشخاصی از مشاور مدرسه گرفته تا روان شناس بالینی مورد استفاده قرار گیرد، خیلی ضروری باشد.
پرسشنامه شخصیتی روان نژندی دارای ۶۶ گویه میباشد که از پژوهش معتبر کوندو (۱۹۶۵) استخراج شدهاند. هدف پرسشنامه بدست آوردن اندازه پایا و معتبر تمایلات روان نژندی افراد بزرگسال جهت تشخیص، انتخاب و راهنمایی است. پرسشنامه شامل تعدادی سؤالات عدم پرخاشگری جهت به حداقل رساندن اثر وانمود سازی و همچنین کاهش ماهیت و رقم پاسخهای سودار می باشد. ترتیب الگوی پاسخ از ۱ تا ۵ بر حسب کاهش درجه نشانه ساخته نشد تا بدینوسیله از پاسخدهی آزمودنیهایی که تمایل به تأئید طبقه متوسط از الگوی نظام دار ارائه شده را داشتند جلوگیری بعمل آید. در ضمن جهت اجتناب از تردید درباره درک هدف واقعی پرسشنامه، نام مختصر KNPI مورد استفاده قرار گرفت. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۸۲ مورد تأیید قرار گرفته است.
