نارسیسم (خودشیفتگی): به معنی خودشیفتگی و ویژگی فطری ـ شخصیتی انسان است که بسته به نوع زمینه های ﮊنتیک افراد، تربیت خانوادگی، شرایط رشد و شرایط اجتماعی و محیطی، ممکن است تشدید شده و یا شدت یابد، به نحوی که برسایر ویژگی های شخصیتی غالب شود.
نارسیسم به معنای خود شیفتگی و وابسته به برون گرایی و آزادی است. مشخصه هایی که در اختلال شخصیت خودشیفته به چشم می خورد، شامل خودبزرگ پنداری، سلطه گری، نداشتن همدلی بادیگران، استفاده از دیگران برای رسیدن به مقاصد خود و نیاز به تائید شدن از طرف دیگران است. افراد مبتلا به خودشیفتگی احساس محق بودن، موفقیت طلبی و نیاز به تحسین دارند. این نیاز به تحسین منجر به انتخاب شغل های استرس زا توسط این افراد و انجام کارهای استثنایی در شرایط دشوار می گردد. این افراد، عشق بیش اندازه به خود و احساس برتری نسبت به دیگران دارند و در روابط با آنها استثمار طلب می باشند. نارسیسمی ها به دلیل عدم تعادل در ویژگی شخصیتی با پیامدهای رفتاری گوناگونی که ایجاد می کنند، مشکلات فراوانی برای فرد، دیگران و جامعه ایجاد نموده و آنچنان تنش و درگیری ایجاد می نمایند که ادامه رابطه با مشکل مواجه می شود.
به منظور سنجش و اندازه گیری نارسیسم (شخصیت خودشیفته) می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۴۰ گویه و ابعاد اقتدار، خودنمایی، برتری جویی، بهره کشی، محق بودن، خودبسندگی و خودبینی می‌باشد که از پژوهش معتبر رسکین و تری (١٩٨٨) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۱ مورد تأیید قرار گرفته است.
