فریس و همکاران (۲۰۰۸) ادراک طردشدگی در محیط کار را به‌عنوان درجه‌ای که شخص احساس میکند توسط دیگران (سرپرست یا همکار) در محیط کار نادیده گرفته شده است، تعریف می‌کنند. مبنای دیگر ایجاد ادراک طردشدگی استفاده از زبان یا اصطالحاتی خاص و رمزگونه از سوی افراد دیگر حاضر در محیط کار است، به نحوی که فرد قادر به فهمیدن آن نباشد. طرد کردن افراد در محیط کار می‌تواند شامل اجتناب از تعامل چشمی و یا دوری از آنان باشد، مانند بی اعتنایی کردن، بی محلی کردن و سرد برخورد کردن هم معنا با مفهوم طرد کردن به کار رفته‌اند. طردشدگی در محیط کار فرصت تعامل اجتماعی را کاهش می‌دهد و اینکه به طور بالقوه سلامت روانی و جسمانی کارکنان را تحت تأثیر قرار می دهد.
به منظور سنجش و ارزیابی طردشدگی در محیط کار می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۱۰ گویه می‌باشد که از منبع معتبر فریس و همکاران (۲۰۰۸) استخراج شده‌اند و دو فرم مورد استفاده از این پرسشنامه در پژوهش ها برای شما پژوهشگر گرامی فراهم شده است. روایی و پایایی این پرسشنامه در پژوهش هایی در سالهای ۱۳۹۴ و ۱۳۹۶ مورد تأیید قرار گرفته است.
