ظرفیت جذب دانش یعنی توانایی سازمان ها در شناسایی، جذب و انتقال برای رسیدن به اهداف سازمانی می‌باشد. یا در واقع مجموعه ای از فرایندها و جریان‌های عادی سازمانی است که سازمان ها توسط آن دانش را شناسایی کرده، جذب می‌کنند، انتقال و بهره برداری می‌کنند. بنابراین، این ظرفیت را می‌توانیم فعالیتی شامل ۴ مرحله مجزا دانست که از لحاظ ترتیب می‌تواند متفاوت باشد. چهار ظرفیت یا فرایند اصلی سازمان، چهار بعد ظرفیت جذب را تعیین می‌کنند که چهار فرآیند فوق در دو مولفه کلی: ظرفیت جذب بالقوه و ظرفیت جذب تحقق یافته تعریف می‌شوند که ظرفیت جذب بالقوه ابعاد کسب دانش و ظرفیت جذب تحقق یافته از انتقال و کاربرد دانش تشکیل می‌شود.
به منظور بررسی ظرفیت جذب دانش در سازمان می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای نوزده (۱۹) گویه و چهار مولفه اکتساب دانش، ادغام (همگون سازی)، تبدیل دانش و به کارگیری دانش می‌باشد که از پژوهش معتبر کامیسون و فورس (۲۰۱۰) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۳ مورد تأیید قرار گرفته است.
