فرهنگ سازمانی به عنوان مجموعه ای از باورها و ارزشهای مشترک تعریف میشود که بر رفتار و اندیشه اعضای سازمان تاثیر می گذارد و می تواند نقطه شروعی برای حرکت و پویایی و یا مانعی در راه پیشرفت به شمار آید. فرهنگ سازمانی از اساسی ترین زمینه های تدییر و تحول در سازمان است. نظر به اینکه برنامه های جدید تحول بیشتر به تحول بنیادی سازمانی نگاه می کند، از این رو هدف این برنامه ها، تدییر و تحول فرهنگ سازمان؛ به عنوان زیربنای بستر تحول، است. بسیاری از دانشمندان مدیریت، فرهنگ سازمانی را سیستمی از برداشت مشتر تلقی میکنند که اعضا نسبت به یک سازمان دارند و همین موضوع موجب تفکیک دو سازمان از یکدیگر می شود. این سیستم دارای برداشتهای مشتر از هفت ویژگی برخوردار می باشد که در مجموع عصاره فرهنگ سازمانی را تشکیل می دهد. این ویژگیها عبارتاند از: نوآوری و خطرپذیری، توجه به جزیات، توجه به دستاوردها، توجه به اعضای سازمان، توجه به گروه، ترقی طلبی و پایداری.
به منظور سنجش فرهنگ سازمانی می توان از پرسشنامه رابینز (۲۰۰۷) استفاده کرد. شاخص هایی که رابینز برای سنجش فرهنگ سازمانی به کاربردند شامل: خلاقیت و نوآوری، خطرپذیری، توجه به جزییات، توجه به ره آورد، توجه به اعضای سازمان، تاثیر تصمیمات بر کارکنان، توجه به تیم، جاه طلبی و تهورطلبی و پایداری می باشد. این پرسشنامه دارای ۵۶ گویه می باشد. روایی و پایایی این پرسشنامه در پژوهش هایی در سال های ۱۳۸۷ و ۱۳۹۴ مورد تأیید قرار گرفته است.
