فلسفه اخلاق، رشته‌ای علمی، فلسفی و نوپاست که تعاریف مختلف و گوناگونی برای آن ارائه شده است. برخی آن را چنین تعریف کرده اند: علمی است که به تبیین اصول، مبانی و مبادی علم اخلاق می‌پردازد و مبادی تصوری و تصدیقی علم اخلاق و گزاره‌های اخلاقی را مورد پردازش قرار می‌دهد. برخی در تعریف آن گفته اند: فلسفه اخلاق، شناخت برترین است؛ این که خوبی چیست، بدی کدام است، دادگری چیست و ستمگری کدام است؟ به تعبیر دیگر، فلسفه اخلاق، علمی است که در آن از چیستی خوبی و بدی و از وظایف و تکالیف اخلاقی و این که این تکالیف برای چه مقصودی باید انجام گیرد و هدف و غایت این وظائف و تکالیف چیست، بحث می‌کند. بنابراین، فلسفه اخلاق، علمی است که از مبادی تصدیقی علم اخلاق به منظور تشخیص معیارهای خوبی و بدی و به دست آوردن ملاک ارزشی رفتار انسان‌ها بحث می‌کند؛ به این معنا که انسان تکالیف و رفتارهای اخلاقی را برای چه هدف و غایتی باید انجام بدهد یا آن را ترک کند، و هدف و مقصد این رفتارها چیست؟ هدف فلسفه اخلاق، شناخت ملاک‌های خوبی و بدی افعال است تا انسان‌ها رفتارشان را بر اساس آن و با انگیزه و هدفی که از آن دارند بسنجند.
به منظور بررسی فلسفه اخلاقی می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۱۷ گویه و پنج مولفه قانون جاویدان، منفعت گرایی یا تئوری فرجام گرایی، وظیفه گرایی یا آغازگرایی، عدالت و آزادی فردی می‌باشد که از پژوهش معتبر کوجالا و همکاران (۲۰۰۹) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۲ مورد تأیید قرار گرفته است.
