قصد خرید برند فروشگاهی: بیان کننده احتمال اینکه مصرف کنندگان برنامه ریزی خواهند کرد یا تمایل خواهند داشت که محصول یا خدمتی خاص را در آینده خریداری نمایند، است. افزایش در قصد خرید، به معنی افزایش در احتمال خرید است. محققین هم چنین می توانند از قصد خرید به عنوان شاخص با اهمیت در ارزیابی رفتار مصرف کننده، استفاده کنند. این موضوع یک تعهد مثبت برای برند شکل می دهد که مصرف کنندگان را برای انجام یک عمل خرید واقعی سوق می دهد (سالم کار، ۱۳۹۳). قصد خرید نوعی رفتار مبتنی بر شناخت است و همان طور که بیشتر محققان بیان داشته اند قصد خرید مجدد شاخص رفتاری و وفاداری مشتری است. قصد خرید مصرف کننده، رفتار قابل پیش بینی افراد در تصمیمات خرید آتی را منعکس مینماید (به طور مثال کدام کالا یا برند در موقعیت بعدی خریداری گردد) که نشان دهنده طرز تلقیهای مصرف کننده است، قصد خرید، یک الگوی شکلگیری نگرش خرید آتی است. قصد خرید نسبت به یک کالای خاص، به طرز تلقی و اعتقاد به آن وابسته است. بر اساس نظریه عمل معقول فیشبین و آجزن ، قصد خرید به عنوان یک متغیر واسط بین نگرش افراد نسبت به کیفیت یک محصول و رفتار واقعی در نظر گرفته میشود. گرابر (۱۹۷۱) نیز معتقد است که نیت یا قصد خرید، یک رابط بین عکس العمل مصرفکنندگان نسبت به کیفیت محصول و استفادهی آنها از محصول است (غلامی، ۱۳۹۴).
به منظور بررسی قصد خرید برند فروشگاهی می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۶ گویه و دو بعد ادراک ارزش هیجانی و ادراک کیفیت برند میباشد که از پژوهش معتبر نایت و کیم (۲۰۰۶) استخراج شدهاند. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۳ مورد تأیید قرار گرفته است.
