مدیریت دانش: اسنودن مدیریت دانش را شناسایی، بهینه سازی و مدیریت فعال سرمایه فکری معرفی می کند. این دانش می تواند دانش صریحی باشد که در دست ساخته های انسان ها وجود دارد یا به شکل ضمنی در اختیار افراد و گروه ها قرار داد. مدیریت دانش توسعه ابزارها، تکنیک ها و ارزش هایی است که از طریق آنها سازمان ها می توانند سرمایه فکریشان را بدست آورند، توسعه دهند، اندازه گیری کنند، توزیع کنند و بازدهی از آن ایجاد نمایند (اسنودن، ۱۹۹۹). لازم به ذکر است دانش ضمنی، دانش فردی است که در ذهن، رفتار و درک افراد جای دارد. دانش ضمنی شامل مهارت ها، تجربیات، بینش و بصیرت، شعور و قضاوت است. دانش ضمنی نوعاً از طریق بحث و گفت و گو، داستان پردازی، قیاس و تعامل فرد به فرد به اشتراک گذاشته می شود. بنابراین تسخیر یا ارائه آن به شکل صریح دشوار است. چون افراد پیوسته به دانش فردی خود می افزایند، در درک رفتار افراد تغییر ایجاد می شود. دانش طبق تعریف، تسخیر ناشدنی است (اخوان و همکاران، ۱۳۸۹).

به منظور بررسی مدیریت دانش می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۱۹ گویه می‌باشد که از پژوهش معتبر گلد و همکاران (۲۰۰۱) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۴ مورد تأیید قرار گرفته است.