مسئولیت پذیری احساس عملی در بکارگیری توانایی ها و انجام کوشش ها در تطابق و سازگاری با مردم است که عدم پذیرش آن، قانون شکنی و نپذیرفتن مسئولیت های اجتماعی تلقی میگردد (گلن و نلسون، ۱۹۸۸). بر اساس دیدگاه گلن و نلسون (۱۹۸۸) مسئولیت پذیری شامل پنج بعد خودمدیریتی، امانت داری، وظیفه شناسی، سازمان یافتگی و پیشرفت گرایی می‌باشد.
به منظور سنجش مسئولیت پذیری اجتماعی می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۲۵ گویه و پنج بعد خودمدیریتی، امانت داری، وظیفه شناسی، سازمان یافتگی و پیشرفت گرایی می‌باشد که از پژوهش معتبر گلن و نلسون (۱۹۹۸) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۴ مورد تأیید قرار گرفته است.
