میل به ماندن بیانگر نوعی حالت انگیزشی و درونی بالقوه در افراد برای بقا در شغلی که به آن اشتغال دارند، میباشد. پایین بودن میل به ماندن در سازمان و ترک کار برای سازمانها پر هزینه است، هر زمان فردی کارش را ترک میکند، فردی جایگزین استخدام میشود و آموزش داده میشود که زمان کافی برای کسب تجربه در کار باید داشته باشد (سهی، ۱۳۹۲). کارکنانی که میل به ماندن در آنها کم است، از لحاظ روانی از سازمان فاصله گرفته، تمرکزشان بر روی کار کم میشود و اثربخشی آنها کم میشود که این موارد برای سازمان هزینه بر است (دوپره و دی،۲۰۰۷). در سطح سازمانی، شواهد زیادی وجود دارد که کاهش میل به ماندن و در نهایت ترک سازمان، هزینههای کارمندیابی و جایگزینی را به همراه دارد. کاهش میل به ماندن و تمایل به ترک سازمان، میتواند اثربخشی یک سازمان را کاهش دهد (سهی، ۱۳۹۲).
به منظور بررسی میل به ماندن در سازمان میان کارکنان می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۱۸ گویه میباشد که از پژوهش معتبر دوپره و وی (۲۰۰۷) استخراج شدهاند. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۲ مورد تأیید قرار گرفته است.
