نگرش ها را می توان گونه ای از سیستم های پیچیده و منظم عقیدتی دانست که انسانها را به طور ذاتی آماده انجام واکنشهای رفتاری خاص می نماید و تمامی ابعاد رفتار بشر را تحت تاثیر قرار می دهد. براین اساس نگرش آنچنان که در ذهن تداعی پیدا می کند، امری ساده نیست، بلکه امری پیچیده و بر رفتارها تاثیر می گذارد. همه ما دارای نگرش نسبت به خود، دیگران و محیط خود می باشیم که ما را برای انجام کنش و واکنش به روش هایی که در باورها و نگرش های ما شکل گرفته، آماده می کند (اماقلی، ۱۳۹۰). در روانشناسی نگرش «مجموعه پایدار از احساسات، باورها و آمادگی های رفتاری افراد تعریف شده است». محسنی و صالحی معتقدند «تعاریفی که از نگرش ارائه شده است مبتنی بر این اصل است که نگرش را واقعیتی، آموختنی و بالنسبه بادوام در نظر بگیرند که به عنوان یک گرایش از سوی فرد اظهار می شود و بر آن اساس شخص به گونه ای مثبت یا منفی (موافق یا مخالف) درباره پدیدها داوری می کند». بر این اساس، نگرش زیست محیطی مجموعه ای از احساسات، تمایلات، عقاید و قضاوت های یک فرد نسبت به یک پدیده یا رخداد زیست محیطی در زندگی است. این نگرش می تواند در جهت حفاظت از محیط زیست وحشی، گیاهان و جانوران بومی، حفظ منابع طبیعی و یا در جهت تخریب محیط زیست باشد (دانلپ، ۱۳۹۰).
به منظور ارزیابی نگرش های زیست محیطی می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۷۳ گویه می‌باشد که از پژوهش معتبر دانلپ (۲۰۰۰) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۰ مورد تأیید قرار گرفته است.
