سازمان بهداشت جهانی سلامت روانی را به عنوان «حالتی از سلامت که در آن فرد تواناییهای خود را می شناسد، می تواند با فشارهای روانی بهنجار زندگی کنار آید، به نحو پرثمر و مولدی کار کند و برای اجتماع خویش مفید باشد» تعریف می کند . در بطن جنبش نوین روانشناسی مثبت نگر نیز بسیاری از پژوهشگران برجسته بر لزوم درنظرگرفتن جنبههای مثبت بشر و مفهوم سلامت در تعریف سلامت روانی تأکید کرده اند و غالب آنها فقدان بیماریهای روانی و وجود سطوح بالای سلامت را به عنوان سلامت روان تلقی می نمایند. در واقع ویژگی مهم سلامت روانی که فرد واجد سلامت بایستی از آن برخوردار باشد، احساس سلامت یا رضایتمندی است.
برای مطالعه سلامت روان از آنجا که انسان موجودی تک بعدی نیست و سلامت وی مرهون رشد همه جانبه و هماهنگ تمامی ابعاد، به ویژه بالندگی، سرزندگی و نشاط روانی است، پژوهشگران باید به سوی عملیاتی کردن سلامت روانی به عنوان نشانگانی که دربرگیرنده نشانه های سلامت ذهنی است گام بردارند.
اصطلاح سلامت ذهنی واژه روان شناختی معادل شادی است که در ادبیات مربوط به جای یکدیگر به کار میروند، اما به دلیل مفاهیم بسیاری که در آن نهفته است به شادی ارجح است و به قضاوت فرد از درجه یا میزان مطلوبیت کیفیت کل زندگی خویش اطلاق می گردد.
به منظور ارزیابی کیفیت رضایت و لذت از زندگی می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۱۶ گویه می‌باشد که از پژوهش معتبر اندیکت و همکاران (۱۹۹۳) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۱ مورد تأیید قرار گرفته است.
