گرایش به کارآفرینی اولین بار توسط میلر (۱۹۸۳) تعریف شده است. به گفته وی سازمانهای کارآفرین، سازمانهایی هستند که درگیر در نوآوری بازار محصول، متعهد به سرمایه گذاری تا حدودی مخاطره آمیز بوده و اولین سازمانی است که با نوآوری‌های پیشگام، رقبا را ضربه فنی میکند. گرایش کارآفرینانه به گرایش راهبردی شرکت در رسوخ جنبه‌های کارآفرینانه خاصی به سبک، روش و رویه‌های تصمیم‌گیری اشاره دارد.
به منظور بررسی گرایش کارآفرینانه سازمانی می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۴ گویه می‌باشد که از پژوهش معتبر لی و همکاران (۲۰۰۸) استخراج شده‌اند و روایی و پایایی آن در مطالعه ای در سال ۱۳۹۵ مورد تأیید قرار گرفته است.
