اسپکتور (۱۹۹۷) رضایت شغلی را به عنوان یک متغیر نگرشی که نشان دهنده علاقه مردم (رضایت) و یا عدم علاقه مردم (نارضایتی) به شغلشان می‌باشد، تعریف نموده است (کورتس و همکاران، ۲۰۱۰). تلاش کلاسیکها برای تعریف رضایت شغلی در سال ۱۹۳۵ توسط رابرت هوک انجام شد وی رضایت شغلی را به عنوان ترکیبی از موارد روانشناختی، فیزیولوژی و محیطی تعریف کرد که باعث میشوند شخص از شغل خود اظهار رضایت نماید (جنکینس و توملینسون، ۲۰۱۲). در واقع رضایت شغلی به مفهوم کسب لذت روحی ناشی از ارضای نیازها، تمایلات و امیدهای فرد از کار خود است. رضایت شغلی، طرز نگرش فرد نسبت به کار خویش نیز تعریف شده است (دوولر، ۲۰۱۳). رضایت شغلی ممکن است به عنوان حوزهای تعریف شود که پرسنل در آن احساس مثبت یا مطلوب در مورد کار و محیطِ کاری دارند (دینهام و اسکات،۲۰۱۲). برعکس، اشاره به احساسِ نامطلوب یا منفی نسبت به کار ممکن است نارضایتی شغلی تعریف شود (اشنایدر و آلدرفر، ۲۰۰۹).
پرسشنامه رضایت شغلی توسط سلاسی (۱۹۷۸) طراحی شده است، این پرسشنامه شامل ۸ گویه بسته و پاسخ ها بر اساس طیف پنج درجه ای لیکرت می باشد و ۴ بعد رضایت از حقوق، رضایت از همکاران، رضایت از کارفرما، رضایت از شغل را مورد سنجش قرار می دهد. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۲ مورد تأیید قرار گرفته است.
