توانمندسازی کارکنان استفاده از ظرفیت های بالقوه ای است که در زمان حال از آن استفاده کامل نمی شود. در بررسی هرینگتون تنها ۲۷ درصد مدیران توانمندسازی کارکنان را جزء اقدامات اساسی مدیریت دانسته که مؤید عدم توجه کافی به این مقوله است. به هر حال مدیریت صحیح تغییرات به خصوص درحوزه نیروی انسانی، نیازمند ایجاد جو توانمندسازی در سازمان است. در این راستا ژافه و اسکات می نویسند که با شیوه های سنتی انگیزش نمیتوان کارکنان را راضی کرد و انگیزاننده های اساسی در سازمان توانمند، انگیزاننده هایی هستند که انسان از طریق آن ها احساس شخصیت می کند، مثل احترام، انعطاف داشتن برای ارضاء نیازهای کارکنان و بالاخره آموزش و بهسازی منابع انسانی.

به منظور سنجش و ارزیابی جو توانمند سازی در یک سازمان می توان از پرسشنامه جو توانمندسازی اسکات و ژافه استفاده کرد. این پرسشنامه جو توانمندسازی سازمان را در نه جنبه روشنی هدف ها، روحیه، رفتار عادلانه، شناخت و قدردانی، کارتیمی، مشارکت، ارتباطات، محیط کار سالم و آموزش بررسی می‌کند. روایی و پایایی این ابزار در پژوهشی در سال ۱۳۸۹ مورد تأیید قرار گرفته است.