احساس تنهایی، بر اساس بسیاری از تعاریف، تجربه ای آزارنده و پریشان کننده است. که مشکلات روانشناختی و جسمانی شدیدی را به دنبال دارد. احساس تنهایی با افسردگی، خودکشی، سوء مصرف مواد، احساس تیره روزی و بدبختی و تعدد بیماریهای جسمی همبسته است. آمارها نشان می دهد که از هر چهار نفر، یک نفر از احساس تنهایی رنج می برد. بنابراین شناخت و ارزیابی مؤثر احساس تنهایی حائز اهمیت است. در تحقیقات انجام شده بر احساس تنهایی، طی دو دهه گذشته، دو دیدگاه عمده در ارتباط با احساس تنهایی به چشم می خورد. در دیدگاه نخست، احساس تنهایی حالتی واحد و یکپارچه انگاشته می شود که ناشی از کاستی هایی در روابط مختلف است؛ یعنی احساس تنهایی در شرایط مختلف دارای علت واحد بوده و تنها از نظر شدت متفاوت است. در دیدگاه دوم، احساس تنهایی پدیده ای چند بعدی به حساب می آید که از نظر شدت، علل و شرایط متفاوت است.
مقیاس احساس تنهایی اجتماعی و عاطفی بزرگسالان به وسیله دی‌توماسو، برانن و بست در سال ۲۰۰۴، براساس تقسیم بندی ویس، طراحی و تهیه گردید. این مقیاس شامل ۱۴ گویه و سه زیرمقیاس احساس تنهایی رمانتیک، احساس تنهایی خانوادگی و احساس تنهایی اجتماعی است و احساس تنهایی عاطفی از مجموع نمرات زیر مقیاس های رمانتیک و خانوادگی بدست می آید. روایی و پایایی این ابزار در پژوهشی در سال ۱۳۹۰ مورد تأیید قرار گرفته است.
